20 Nisan 2016 Çarşamba

İçimden yazmak geldi..

Canım sıkılıyor oturdum yazıyorum. Aman  bende ki bi değişik can oraya git memnun olma buraya gel memnun olma gezsin dursun başka şeyden memnun olmasın!
Biraz önce geldim eve, pijamaları taktım üzerime uzandım üçlü koltuğa. Yanımda meyve karşımda televizyon, kucağımda bilgisayar.. Uzun süre şu bilgisayarda vakit geçirenler ne yapıyor ya bana anlatabilir mi? Ben beceremiyorumda. Orayı kurcalıyorum burayı kurcalıyorum yok geçmiyor vakit. Bi instagram hesabımla şu blogum var.Şu blog dediğimde yeni zaten.. Eeee napsam dedim bali oturayım saçmalayayım azıcık, böyle geliştiririm belkide kalemimi.. Kitap okuyasım yok aman allahıım!! şaşırılacak durum. Yazasım var okuyasım yok. Şuan fotografımı çeken olsada şuraya yüklesem bir baksanız halime, eller klavyede gözler bir bilgisayarın ekranında bir televizyonda.. Gözümün televizyonda olduğuna bakmayın birşey yokki ekranlarda da. Televizyona bakıyorum ama aklımda ne yazsam acaba ne anlatsam diye düşünüyor :) Dur başlayayım biryerden saçmalamaya..
Bugün öğleden sonra attım kendimi dışarı hava bir değişikti hem çok sıcak hem çok esiyor. Bir ablam var burada aslında kendi ablamın arkadaşı ama benimde arkadaşım oldu artık. Onun yanına gittim bugün, çok eğlenceli bir insandır yanına gidenin karnına ağrılar sokmadan yollamaz evden. Neyse gittim yanına kapıdan girer girmez bi değişiktim zaten saçlar karmakarışık olmuş, sıcaktan yüzüm domates gibi . Dışarda durumlar çok karışıktı bugün, hiç çıkılacak gibi değildi de ben dururmuyum şunun şurasında pazar döneceğim kürkcü dükanına, özlemlerimi gidermem lazım!Hava bi şaşkındı ama gerçekten sıcakmı olsam yoksa soğukmu olsam neyse hem terleteyim hem serinleteyim ama serinlemek mümkün değil. Ya neyse işte bi garipti..
Oturduk balkona, kahvelerimizi aldık yanımıza. Balkona oturduk demişken bizim buralarda böyledir sizde nasıldır bilmem ama. Bahar geldimi balkondan içeri girilmez akşam sabah. Sohbetlerimiz balkonlarda şenlenir.. Başladık sohbetimize, aman sohbet demişim dedikodu olacaktı :) Ablamın düğünü olmuştu bu yaz ama ablam diye söylemiyorum ne düğünde be!! İnanın böylesini görmemişsinizdir. Neyse işte bu evine gittiğim ablada, ablamın ahiretliği oluyor. Benden sonra en çok koşuşturanlardan biridir. Başladık düğünden konuşmaya '' amaan ne güzel düğünde be hele kına gecesi'' ''aman ne oynadık ama'' '' aman gelinliği ne yakışmıştı'' böyle cümlelerle başladık sohbete.. Oradan girdik, başkalarından çıktık. En çokta ablamdan bahsettik tabiki çok özledik çünkü aahhh dedik aahhh keşke oda olsaydı şurda.. Tabi bu arada kahve bitiyor, meyve suyu geliyor, meyve suyu bitiyor başka birşey geliyor. Zaman geçmiş hemen. Annesi geldi daha sonra benim meşhur Sahura teyzem.. Keyifle otururum yanında, aslında kısaca bu ailenin yanında keyifle otururum kızları gibi severler bizi. Kalkayım artık dedim yook illa yemeğe kalacaksın dediler. Yok mok desemde bırakırlarmı tabıkide bırakmadılar. Annemide aradılar hemen oda geldi. Yani anlayacağınız ekip tamam. Espiriler havalarda uçuşuyor. Sahura teyzem pek hamarattır hemen döktürdü tabi marifetlerini, el birliğiyle kurduk masayı yedik yemeklerimizi sohbet eşliğinde .. Yemeğin arkasından bir daha kahve merasimimiz olmazsa olmaz tabiki!! Ellerine en önemlisi o güzel yüreklerine sağlık, yedik içtik. Ağız tadıyla oturduk. Güldük, eğlendik.. Hep söylerim güzel insanlar biriktirmişim, güzel dostluklarla birlikte.. Yanımda yamacımda hep var olsunlar hepsi..
Neyse benim buradan gidişim bu sefer çok zor gelecek ama gerçi her zaman zor geliyor ama.. Önceden hep üniversiteye gittiğimde arada bir gelicem buraya, hiç özlemiycem burayı diye söylenir dururdum. Ablamlar benimle dalga geçerdi '' görücez biz seni bi git uzak bir yere, 2 hafta sonra başlarsın ağlamaya'' derlerdi.. Gerçektende öyle oldu. Nasıl özlüyorum anlatamam şimdi bile şu satırları yazarken gidişim aklıma geldi içim ürperdi.. Ama bu gidiş uzun soluklu olmayacak pek 1.5 ay sonra yine evime döneceğim ve asıl keyifli günler o zaman başlayacak.. Ne postlar paylaşacağım bakın, görün.. Çünkü o kadar özlediğim insanlar varki yaklaşık 1 senedir görmediğim, göremediğim.. Gelsinler buralara şenlenecek gözüm, gönlüm..
Söylemiştim ya ilk yazımda konuştukca konuşur, anlattıkca anlatırım.. Yazdıkcada yazıyorum artık.. Neyse kendimi sonraki postlara saklayayım bu gecelik bu kadar olsun..
Ne güzelmiş şu yazmak denilen şey. Okumaya aşık olduğum gibi yazmayada aşık olacağım galiba..

2 yorum:

  1. Yazmanin keyfinede variyorsun yavas yavas, hissediyorum. Güzeldir yazmak.. sadece kendin icin bile yaziyor olsanda.. Devam et..

    YanıtlaSil
  2. Evet yavaş yavaş alışıyorum.. Dertleşmek gibi :)

    YanıtlaSil